Three Centres Merge Dagboek deel 3 en 4

De derde etappe:

Er stond nog geen blog over de 3e honderd uur op mijn site. Dat komt omdat ik het blog over de tweede honderd uur Zhan Zhuang las en concludeerde dat er in de derde 100 uur de oefening verder verdiept was geraakt, er veel meer rust in mijn lijf en geest ontstond, maar dat er niet bijster veel nieuws over te melden was.

Veranderingen zijn niet altijd (meteen) voelbaar. Maar vergis je niet: ze treden ook op wanneer je ze niet bespeurd. Mijn leraren vergelijken het met een ijsberg die van binnen uit weggebeiteld wordt. Aan de buitenkant zie je niets, maar ongemerkt is er proces op gang gekomen. Niet alleen de buitenwereld ziet niets aan je, je kan ook zelf heel lang het gevoel hebben dat je niet of nauwelijks vooruit gaat, terwijl de verdieping toch echt doorzet.

Dit gebrek aan duidelijke vooruitgang maakt het volharden in de dagelijkse training niet bepaald makkelijk, maar mijn eerdere ervaringen met een dergelijke periode waarin niet veel in beweging leek te komen hielp me. Er had zich ook een idee in me genesteld dat hoe langer deze periode van niet merkbare verandering duurt, hoe groter de uiteindelijke resultaten. Of dat uit komt is nog steeds de vraag want ik reik nogal hoog met mijn intenties, maar onderstaande ervaringen laten in ieder geval zien dat er weer heel veel in beweging is gezet.

Hier wat data:

Start supergong 22 maart 2022.  1034 dagen onderweg waarvan ik er 784 trainde en dus precies 50 dagen spijbelde.

De periodes van 100 uur worden nu echt korter;

Ik deed 270 dagen over de eerste 100 uur; 35 dagen gespijbeld.

De tweede periode was erg zwaar en mijn mind stribbelde hevig tegen: ik deed er 322 dagen over. Veel spijbeldagen, maar ook veel dagen dat ik 30 minuten staan niet vol hield door lichamelijk en emotioneel ongemak.

In de derde periode trad er veel verbetering op in het emotionele vlak: Ik deed er 246 dagen over.

De 4e etappe van honderd uur duurde van 10 juli 2024 t/m 19 januari 2025 184 dagen gemediteerd om 100 uur vol te maken. De laatste weken oefende ik 45 minuten, daarvoor 30 minuten per dag, vandaar dat de periode iets korter dan 200 dagen uitkwam.

De 4e etappe

Een nieuw inzicht op het niveau van Qi:

Door de beoefening van de 3 centres merge werden mijn emoties zo kalm dat het af en toe voelde  alsof ik antidepressiva slikte. Nu heb ik geen ervaring met dat soort medicijnen, maar las dat emoties erdoor afvlakken. Zoiets maakte ik ook door: hoge pieken en diepe dalen werden een lange rechte lijn. Voelde dat fijn? Ja en nee. De rust die het bracht was aangenaam, maar de leegte; het gevoel dat niets er echt (meer) toe doet was echt onprettig.

Te sterke emoties kunnen ons leven tot een hel maken. Teveel angst, woede, verdriet, zorgen. Maar niet voor niets wordt er in de boeken over Qigong zo op gehamerd vreugde te cultiveren. De Qi van het hart en de longen. Levensvreugde en levensmoed! Wanneer je die emoties gecombineerd met bewustzijn blijft de Qi goed stromen. Zo voorkom je dat je in een zogenaamde Wang Kong staat terecht komt: leegte zonder bezinning, het bewustzijn wordt uitgeschakeld. Je voelt jezelf als een blok dood hout.

Door zonder oordeel naar binnen te blijven kijken krijg je gelukkig snel door dat je op een verkeerde afslag terecht bent gekomen. En op een bijna miraculeuze wijze ontvang je precies de juiste informatie waardoor je weer terug keert op het juiste pad.

De gecultiveerde stilte neem je mee in het dagelijks leven. In het begin was dat best moeilijk; zie boven. Maar uiteindelijk viel de angst voor leegte en stilte weg en werd het juist erg prettig. Vooral omdat het gepaard gaat met het ontbreken van verlangen en dat voelt bevrijdend.

In het Taoïsme en Boeddhisme wordt vaak gewag van gemaakt van hoe het ontbreken van verlangens naar verlichting leidt en dat klopt ook daadwerkelijk. En je kan altijd een nieuwe doel, een intentie, voor jezelf formuleren mocht er een ondragelijke lichtheid ontstaan. Het is gewoon fijn om ergens naartoe te leven en bewust te blijven de constante staat van verandering: die houdt nooit op en via een positieve intentie leidt je verandering richting heel worden.

Het inzetten van een intentie een goed middel om jezelf aan te zetten tot groei en niet te gaan stagneren. Een intentie neerzetten is niet hetzelfde als toegeven aan verlangen. Een belangrijk onderdeel van een intentie neerzetten is het verlangen en reiken naar resultaat los te laten.

Een nieuw inzicht op het niveau van Jing:

In de eerste weken van deze etappe kreeg ik heel erg veel pijn in mijn onderrug (Ming-Men). Tijdens de mediatie ging alles goed maar later op de dag kreeg ik steevast last. Ik kwam er maar niet achter waar dat aan lag. Op het Happy Spirit festival boekte ik een behandeling van Qigong Masseur Figo.  www.figos.org Hij checkte de stand van mijn voeten en bracht me het inzicht bij dat Ming Men in de staande meditatie opent – je draait de tenen naar binnen waardoor Ming Men opent – maar Ming-Men sluit ook weer wanneer je, na de meditatie, met je voeten naar buiten gericht loopt. En dat deed ik inderdaad. Binnen een week(!) leerde ik mijn tenen tijdens het lopen niet meer naar buiten te keren en verdween de pijn in mijn onderrug. Let dus ook als je loopt op de houding van je voeten!

Vanaf 14 december 2024 stond ik echt elke dag 45 minuten ipv 30; de helft langer dan in de eerste 300 uur. Tweede verschil is dat ik nu ook echt nooit meer een dag oversla. Nu mis ik de mediatie als ik een dag oversla zodanig dat ik hem ook op drukke dagen gewoon uitvoer. Be stronger then your excuse. En altijd ontstaat er ook op die dagen een gaatje in mijn agenda waarin ik de oefening kan uitvoeren.

Een beetje tot mijn verbazing was de verlenging van duur van de meditatie vooral fysiek best zwaar. Maar ik sta intussen probleemloos 35 minuten. Toen ik een half uur stond waren de laatste 10 minuten ook zwaarder. Dus met het verlengen van de tijd die ik aan de staande meditatie weid verlengde ik meteen ook de lengte van aandacht en daarmee de kwaliteit van de oefening.

De kwaliteit dagelijks hoog te houden blijft een opgave. Ik zal moeten accepteren dat je niet elke dag nieuwe pieken bereikt en ook dalen door moet maken. Dat je elke verwachting over hoe de oefening deze dag uit gaat pakken los moet laten. Wanneer ik de dag ervoor een piek heb bereikt is de verwachting dat ik weer ga pieken vaak aanwezig en dan valt het altijd enorm tegen. Wanneer ik zonder enige verwachtingen ga staan, open voor welke ervaring dan ook, wordt het meestal mooi.

Inzicht op het niveau van Shen: bewustzijn

Aan het eind van de 4e etappe van de gong kreeg ik een beeld van een voorouder. Het was mijn overgrootvader – ik ken deze man alleen van een foto –  Mijn overgrootvader draagt precies dezelfde naam als mijn vader.

Mijn overgrootvader in 1922

De eerste ¾ van zijn leven was deze man een vrolijke drinkebroer en grappenmaker. Hij stond ook bekend als goede zanger. Maar rond zijn 40e  draaide hij helemaal om en werd super religieus. Naar verluid leed hij aan een vorm van godsdienstwaanzin.

Als ik naar zijn levensloop kijk lijkt die ietwat op de mijne. Grappenmaker, zanger, graag in het middelpunt van de aandacht vervolgd door een plotselinge draai naar de binnenwereld.

Er is wel enig verschil. Ik kreeg al veel eerder een ervaring die op godsdienstwaanzin leek. 37 jaar geleden intussen kreeg ik een heel, heel, heel slechte ervaring met LSD. 

In het begin was het prachtig, maar ik kon wat ik meemaakte niet voor mezelf houden en de reacties van de buitenwereld waren heel negatief. Het voelde alsof niemand me meer kon begrijpen en ik kon ook niet uitleggen wat er allemaal gebeurde; het was teveel.

Ik ben daardoor een tijdje helemaal van het padje geweest. Die ervaring is een barrière geworden die me ervan weerhoudt om me helemaal over te geven aan wat Qigong bij me los maakt.

Tijdens de meditatie voelde ik opeens een verbinding met mijn overgrootvader. Ik heb zijn levensloop en beeltenis altijd doodeng gevonden en hij was zeker geen voorbeeld voor me. Maar nu begreep mijn eigen angst voor de diepte een stuk beter. Hier zat niet alleen mijn eigen maar ook een voorouderlijk trauma me in de weg.

Nu kon ik stapje voor stapje dichterbij en laat steeds meer toe. Maar de grote sprong durf ik niet aan. Ik heb het gevoel dat ik vast zit in het domein van de veiligheid. Bang mijn veiligheid los te laten.

Voorouderlijke barrière

Tijdens de centres merge voel heel sterk dat ik door een barrière moet zien te breken. Mijn overgrootvader representeert die barrière voor mij. Het obstakel is heel duidelijk.  Tijdens de LSD trip leek letterlijk alsof ik direct verbonden was met alle informatie van het hele universum. Af en toe kwamen er prachtige inzichten voorbij, maar er kwam ook een diepgewortelde angst boven. De buitenwereld bood me geen veilige plek. De persoon waar ik mee tripte bood het niet, mijn familie niet, mijn vriendenkring niet.  Ik was weken lang helemaal de weg kwijt. Ik heb dit achter me weten te laten, maar daar heb  een barrière tegen buitenzintuigelijke ervaringen gecreëerd.

Een van onze levenstaken is de cirkel van voorouderlijk trauma te doorbreken. Dus  heb ik een open geest gecultiveerd voor alles wat wonderbaarlijk is aan het leven en de kosmos. Nu loop ik voorzichtig, op kousenvoeten, door dit veld van informatie en dat voelt veilig. Het vertrouwen in mijn intuïtie was heel laag, maar groeit door goede ervaringen. Wat ik voel klopt bijna altijd. Wel blijf ik heel kritisch mijn intuïtie controleren. Twijfel is goed, het houdt je alert.

Tijdens een healing meditatie zag ik mezelf aan het eind van een steiger met een onmetelijk diep water voor me wetende dat als ik nog één stap zou zetten verder van huis zou komen dan ik ooit was geweest. Het was alsof ik een hand op mijn schouder voelde die me omdraaide en toen zag ik een nieuwe mogelijkheid: ik kon ook teruglopen de steiger af en vanaf het ondiepe langzaam de diepte in. Wat was dat weer een mooi inzicht we en wat een duidelijke aanwijzing hoe ik mijn pad voort kan zetten.

Vlak nadat dit inzicht binnen kwam las ik het volgende:

Wat is de barrière van de voorouderlijke leraren? Het is gewoon dit ene woord, “Mu” – de ene barrière van ons geloof. We noemen het de Gateless Barrier van de Zen-traditie. Wanneer je door deze barrière gaat, zul je   hand in hand lopen met de voorouderlijke leraren in de opeenvolgende generaties van onze afstamming – het haar van je wenkbrauwen verstrengeld met het hunne, zien met dezelfde ogen, horen met dezelfde oren, horen met dezelfde oren. Zal dat niet bevredigend zijn? Is er iemand die deze barrière niet zou willen passeren?

Dus, maak dan je hele lichaam een massa van twijfel, en concentreer je met je driehonderdzestig botten en gewrichten en vierentachtigduizend haarzakjes op dit ene woord, “Mu.” Blijf er dag en nacht in graven. Beschouw het niet als niets. Denk niet in termen van “has” of “has not.” Het is alsof je een gloeiend hete ijzeren bal doorslikt. Je probeert hem uit te kotsen, maar het lukt niet.

Geleidelijk zuiver je jezelf, waarbij je de verkeerde kennis en houdingen die je uit het verleden hebt gehad, elimineert. Binnen en buiten worden één. Je bent als een stomme persoon die een droom heeft gehad – je weet het alleen voor jezelf.

Opeens breekt Mu open. De hemelen zijn verbaasd, de aarde schudt. Het is alsof je het grote zwaard van Generaal Kuan hebt gegrepen. Wanneer je de Boeddha ontmoet, dood je de Boeddha. Wanneer je Bodhidharma ontmoet, dood je Bodhidharma. Op de rand van geboorte en dood vind je de Grote Vrijheid. In de Zes Werelden en de Vier Wijzen van Geboorte geniet je van een samadhi van vrolijkheid en spel. Hoe moet je er dan mee werken? Put al je levensenergie uit op dit ene woord, “Mu.” Als je niet aarzelt, dan is het gedaan! Een enkele vonk steekt je Dharmakaars aan.

De naam Mu-Long van mijn praktijk heeft dus een nog diepere betekenis dan ik eerst dacht. Ook dat is prachtig.

Dit bericht heeft 4 reacties

  1. Ingrid Strijbosch

    Wat een mooi verhaal, en wat een doorzettingsvermogen vermogen. Ik vind jouw eerlijkheid ,als we supervisie hebben zo geweldig. Je raakt mijn hart Leen.

    1. Leen Steen

      Dank je Ingrid. Jouw bericht raakt op zijn beurt mijn hart…
      Mijn doorzettingsvermogen was nooit zo groot. Het is wel gegroeid door Qigong te beoefenen. Toch heb ik het idee dat wilskracht en doorzettingsvermogen niet de grootste factor zijn in het volhouden van deze gong. Het ligt, gek genoeg, ook in het demaskeren van tegenzin. Het voelt alsof je de kracht van het ‘geen zin hebben, het ‘niet nu’ om kan draaien naar ‘wel zin, juist nu’. Dat, samen met wat passie en nieuwsgierigheid, does the trick…

  2. Jolanda Wennink

    Prachtig, Leen! Eind 2024 heb je ook mij geïnspireerd om met deze 3CM-gong te gaan beginnen, en ik voel nu al bij 30 minuten hoe waardevol hij is en nog belangrijker zal worden. Wat je beschrijft over de momenten waarop het niet altijd soepel gaat; herkenbaar en dat werkt doordat je dit ook deelt motiverend om door te zetten. Fijn… er ligt nog een lange weg☀️. Die uitleg over de berg van binnenuit is inderdaad subliem, blijven vertrouwen. En deze week las ik nog een mooie metafoor voor de buitenkant die voor mij ook beeldend werkt: transformatie is als een slang met harde schubben die zijn oude huid langzaam moet afwerpen om verder te kunnen groeien met een nieuwe huid, met grotere schubben. Laagje voor laagje, steeds zachter en zachter zonder tijdsdruk🙏🏻 Mooi Leen, bedankt voor het delen. Gr. JO

    1. Leen Steen

      Dank voor je reactie, Jolanda.
      Doe je de 1000 uur? Super!
      De uitleg van de berg komt van Arianne, idd een mooie metafoor.
      En we zitten nu in het jaar van de slang dus oude huid afwerpen is ook een rake.

Geef een reactie