Three centres merge dagboek deel 2
Gisteren (5 nov 2023) bereikte ik de 200 uur. Met een half uur per dag in de staande meditatie betekent dat 400 dagen oefenen.
Ik ben bezig met het uitvoeren van 1000 uur staande meditatie: de Zhan Zhuang. Dagelijks sta ik een half uur in de 3 centres merge houding. Ik noem de oefening Zhan Zhuang omdat ik me niet vast wil pinnen op de uitvoering van Dr Pang (handen op navel hoogte ipv op borsthoogte en tenen naar elkaar gedraaid ipv de horse stand). Misschien ga ik afwisselen met de traditionele vorm. Ik houd alle opties open maar voorlopig ben ik nog helemaal in mijn nopjes met de 3 centres merge positie.
Zhan Zhuang wordt vaak vertaald als ‘standing on pole’. Ik heb foto’s van Kung Fu beoefenaars die letterlijk op twee palen in de horse stand staan.
Ik heb ervoor gekozen om het tweede deel van de gong niet meer als een dagboek te beschrijven maar de belangrijkste veranderingen achter elkaar te zetten. Ze zijn wel ongeveer in dezelfde volgorde als hieronder beschreven ontstaan.
Via muscle-memorie neemt het lichaam steeds makkelijker de juiste houding aan. Maar die houding is echt niet elke dag exact dezelfde! Je lichaam voelt precies aan hoe diep je elke gegeven dag door je knieën kan zakken. Sommige dagen hebben je benen een betere Qi flow dan op andere en het mooie is dat je geest daar zich steeds minder mee hoeft te bemoeien en uiteindelijk ook niet meer mee wil bemoeien.
Je voelt een kracht in je lichaam toenemen die veel meer is dan spierkracht. Dat is de beroemde Qi flow, Die versterkt alle cellen van je lichaam, niet alleen die van de spieren
De mooiste ontdekking die ik in de tweede 200 dagen Zhang Zhuan tegen kwam was dat kalmte in het lichaam ontstaat en niet in de geest. Het is niet de geest die het lichaam tot kalmte maant maar andersom! Het lichaam wordt eerder kalm dan de geest en trekt uiteindelijk de geest richting de stilte. En dat leidt weer tot een vertrouwensrelatie met je lijf die je opbouwt of beter gezegd; hersteld!
De Traditionele houding
Elke keer ontdekt je dat informatie die je verder helpt in je oefening je op precies het juiste moment bereikt. Je voelt de wonderbaarlijke ondersteuning. En het komt op voorwaarde dat je de informatie niet verwacht, niet erop anticipeert.
Nadat ik het hoofdstuk over de centres merge in het boek van Dr Pang Ming weer eens had gelezen ben ik overgegaan op de ademhalingstechniek die Dr Pang in ‘methods of Zhi Neng Qigong’ uitlegt. Die methode heeft een groot effect! Bij inademing laat je de onderbuik en dus de onderste dantian uitdijen. Kortom : Doe een goede buik ademhaling. De onderbuik zwelt op en je verzameld daarmee ook Qi. Op uitademing visualiseer je dat de bovenste dantian en de middelste dantian in de onderste dantian dalen en één worden. De pauze tussen uit en inademing laat ik zo lang mogelijk duren. Er volgt dan een moment van complete verstilling. De volgende inademing komt als vanzelf. Ik hoef daarvoor niets te sturen of aan te zetten. Dit is een techniek waarop je elke keer als je ‘ontvoerd’ bent door afleidende gedachten in kunt zetten om weer helemaal terug te keren in de staat van volledige kalmte.
Vooral het dat moment van stilte tussen uit en inademing is goud waard. Dan kan je letterlijk je blik naar binnen richten. Horend zien, zo intens de processen in je lichaam voelen dat je er een beeld van op je netvlies geprojecteerd ziet. Je staat dan wel bewegingsloos, maar binnenin je lichaam is altijd beweging. Niet alleen van je hart, bloedsomloop, het uitzetten en inkrimpen van je longen. Dan hoor je de hartslag, de bloedsomloop, gepruttel in de darmen, voel je de Qi stroom en heel soms is het alsof je alle bewegingen in je lichaam ook voor je geestesoog ziet. Er is altijd een transformatie in uitvoering. De voorspelling in mijn blog over de eerste 100 dagen Zhan Zhuan dat dit gevoel; dat je met je oren ziet en met je ogen hoort zou groeien is uitgekomen.
Three centres merge
Al je zintuigen naar binnen richten is de sleutel. Tweede belangrijke factor: laat alle verwachtingen los. Het proces kwam pas echt op gang nadat ik in alle rust begon te observeren en werd pas sterker toen ik mijn aandacht alleen nog op de achtergrond van stilte hield.
Na een paar dagen visualiseerde ik dat mijn hele lichaam als een bol uitdijt en op uitademing de bol een platte schijf rondom de onderste dantian vormt. In de pauze tussen uit en inademing stroomt de Qi diep in de dantian.
Een volgende stap was dat je verbinding tussen de energie poorten op je kruin (baihui), in de handpalmen(Laogong) en de bak van de voeten (Yong Guan) gaat voelen, verbinding naar maar ook vanuit de onderste dantian. Qi trekt vanuit de poorten richting onderste dantian, maar het voelt tegelijk alsof Qi ook vanuit de onderste dantian wordt aangezogen.
Het is echt niet zo dat de sensatie die ik hierboven beschrijf het hele half uur dat ik in de centres merge houding sta ervaar; far from it. De Chinese meesters zeggen dat je pas na 20 minuten de staat bereikt waarin de stilte optreedt. Ik heb het gevoel dat ik veel eerder in deze staat kom, maar ik heb wel moeite om de Qigong-staat vast te houden. De laatste 5 minuten schiet ik er nog veel te vaak uit en sta ik teveel te wachten op het laatste belsignaal. Als ik in goede doen ben, een fijne kalme dag heb en me voordat ik ga staan goed heb voorbereid, gebeurd het veel vaker dat ik verrast wordt door het eindsignaal doordat de tijd snel lijkt te gaan.
Het is me één keer gebeurd dat ik een versnelling van de tijd leek op te merken. Ik zet altijd een achtergrond geluid op; chants van Tibetaanse monniken (you tube filmpje). Daarin hoor je ongeveer 4x per minuut een bel. (ik gebruik de soundfile waar na 15 minuten een halfway signaal klinkt overigens niet meer, dat begon me teveel af te leiden)
Tijdens de centres merge hoorde ik die bel opeens achterelkaar geslagen worden met nauwelijks een tussenpauze. Helaas raakte mijn geest meteen in overdrive, je raakt heel even in een staat van euforie, want dit is natuurlijk heel speciaal, en daardoor val je heel hard weer terug in de realiteit. Het heeft geen enkele zin om krampachtig te proberen om deze sensatie weer op te roepen. En dat ik niet in de valkuil trap beschouw ik dan maar weer als vooruitgang.
Opening van Ming Men
Ik beschreef in het eerste deel van het dagboek al dat ik op dag 30 voelde dat Ming Men ging openen. Dat gevoel is in de tweede 100 uur veel sterker geworden. Het gevoel is dat er letterlijk ruimte ontstaat tussen de wervels van je onderrug, dat de wervels minder op elkaar gedrukt worden. Je houding veranderd. Als je met de Centres Merge begint heb je de neiging om je gewicht op je onderrug te laten hangen. Nu is dit niet echt heel erg zolang je je onderrug maar naar buiten laat bollen en je staartbeen als een klepel van een stilstaande kerkklok in het midden van je bekken blijft hangen. Desnoods krul je hem een beetje naar voren zodat je het idee hebt dat je onderrug nog boller staat. Dat naar voren krullen verdwijnt vanzelf zodra je de ontspanning in je lijf toestaat.
In de eerste 200 dagen kwam ik op het punt dat ik daadwerkelijk mijn kruin (Baihui) omhoog getrokken voelde worden waardoor er meer ruimte tussen de wervels van de onderrug ontstond. Nu is dat gevoel wederom getransformeerd. Ik voel nu alsof ook de onderste nekwervel met een draadje naar de hemel wordt getrokken. Ik voel de rekking nu tot tussen mijn schouderbladen. De wervels daaronder krijgen nog meer ruimte.
Uiteindelijk neem je dit open gevoel ook mee in je basishouding en daarmee in alle andere Qigong oefeningen die je uitvoert.
Het helpt om de aandacht naar ‘Ming-Men Palace’ te brengen, wat ik in de supervisielessen van Arianne leerde te doen. Min-Men Palace bevindt zich in het aura van de onderste dantian (dat aura bevindt zich 45 centimeter rondom de onderrug met tussen een middelpunt Ming-Men en de navel (duqi). Ming Men palace voelt als een verdichting van Qi voor de onderrug. Alsof daar nog meer Qi ophoopt maar ook alsof deze Qi zuiverder is. En dat heeft m.i. te maken met dat deze Qi vanuit de horizon aan de achterkant wordt aangetrokken. Qi uit de horizon aan de achterkant wordt minder beïnvloed (of vervuild) door de informatie van je lichaam en geest.
Serieus trainen = geen genoegen nemen met minder effect.
Het mooie van een gong eindeloos laten voortduren is dat je vanzelf op punt bereikt waarop je geen genoegen meer neemt in een halfbakken oefening. Een half uur een beetje staan is niet hetzelfde als een half uur goed geconcentreerd de aandacht volledig in je lichaam te laten zakken. Het heeft bijvoorbeeld geen zin om in afleidende gedachte stromen te blijven hangen. Echte inspiratie ontstaat in de leegte. Het is en blijft onvermijdelijk dat afleidende gedachten langskomen. Het gaat erom je niet mee te laten slepen in een gedachtegang en ze prompt weer los te laten. Ik moest wat vertrouwen opbouwen dat alle informatie die ik ontvang onthouden wordt als het waard is onthouden te worden. Je hoeft geen gedachtes krampachtig vast te houden.
Het omgaan met afleidende gedachten zijn dingen die, als je ze niet op de juiste manier leert, door schade en schande bijgebracht worden. Als je je laat ontvoeren door je gedachten stijgt de Qi naar je hoofd in plaats van in de onderste dantian te dalen. En dan zit je met de gebakkenperen. Ik heb een periode beleeft waarin ik de monkee mind zijn gang liet gaan, ik was moe van de strijd. Tot ik niet meer kon slapen. Het lukte me gewoon niet meer om een echte diepe slaap te bereiken.
Maar maak je geen zorgen: ook dat is OK. Het hele proces speelt zich in jezelf af en wie zegt dat je niet af en toe plat op je bek mag gaan? Gelukkig heb je snel door waar de slapeloosheid vandaan komt en dan is het niet zo moeilijk om de slechte gewoonte van je mee te laten drijven op je gedachtes af te leren. Je doet dat gewoon niet meer tijdens de oefening. Je bewaard dat voor als je later gaat brainstormen voor schrijfwerk en dan is het des te lekkerder. Een free flow van ideeën.
Ik slaap nu weer diep. Nog steeds best kort, (5 a 6 uur) maar ik ben als ik wakker goed uitgerust. De extra uren die ik wakker ben gebruik ik om te ontspannen. Ze inzetten om meer werk te maken van bijvoorbeeld schrijven zit er (nog) niet in.
Zoals bij alle gongs die ik heb gedaan ontstaat er een nieuwsgierigheid waartoe de oefening gaat leiden. Het gaat alle kanten op; het loslaten van oude Qi gaat gelijk op met de transformatie van nieuwe Qi. Het is geen verlangen naar resultaat. Het is geen verlangen. Er zit geen einde aan het proces, dus weet je dat je niet naar een einddoel streeft. Je laat alle verwachtingen los en oefent omdat het oefenen alleen al genoeg oplevert. Niets wat je ontdekt komt echt als een verrassing; alles is er al. Zaken waarvan je droomde ; zoals rust in je hoofd, een krachtig lijf waar je vertrouwen in stelt, de capaciteit om jezelf onder ogen te komen, om los te laten: dat alles is er al. Dat alles was er al. Je zag het alleen nog niet.