Blog

Voor een Qigongleraar is het een hele eer en een bron van trots wanneer leerlingen uitgroeien tot leraren. Shreya van Wamel was een van mijn eerste leerlingen toen ik in 2017 les begon te geven en is sinds twee jaar zelf instructeur Chi neng Qigong. Shreya organiseert reizen gecombineerd met Qigonglessen. Dit jaar is ze twee maal naar Nepal geweest met een groep leerlingen waarmee ze een rondreis door het land maakt en elke ochtend en middag Chi neng Qigong lessen verzorgt. De tweede reis was ik van de partij als tweede leraar.

We hebben elke ochtend en namiddag met de groep Chi Neng Qigong beoefend. Shreya leidde de groep in de ochtend en ik in de middag. In de ochtend begonnen we met een uitgebreide warming-up en oefeningen uit level 2; meestal – cranes neck – turn waiste, move kua – bend knees. Gevolgd door een lift Qi Up pour Qi down. Van tevoren hadden we besproken dat we niet teveel verschillende oefeningen zouden behandelen, maar het juist op herhaling en diepgang zouden gooien. Dat werkte erg goed. In de middag voerde ik meestal variaties van LaQi uit, langzame versies van de LCU en deden we een keer een healing sessie met de Hun Yuan Ling Tong mantra. Alle reisgenoten deden mee met de trainingen en allen hadden de rest van de dagen plenty energie bij de excursies.

De reis ging langs vier verschillende locaties waar we logeerden in guesthouses. Achtereenvolgens waren we in Kathmandu in de wijk Patan in Newa Chan Guesthouse, net buiten het centrum, in Shankharapur; wat hoger in de bergen, in het Jhule Retreat organic farm, vervolgens dioor naar the famous farm in Nuwakot aan de voet van de Himalaya en als laatste weer in Kathmandu in Hotel Lotus Gems; een hotel in de wijk Bouddha, dat wat meer in het centrum van de stad ligt. Toerisme is de grootste inkomstenbron van Nepal en de guesthouses waren stuk voor stuk prachtig gelegen en erg goed.

Met Dinesh hadden we een erg goede gids die vloeiend Engels sprak en ons honderduit over allerlei aspecten van de Nepalese cultuur kon vertellen. Dat is een hele pre op een reis als deze. Verder hadden we een heel goede chauffeur tijdens de transfers want al is het wegennet in Nepal best goed, hoe hoger je de bergen in gaat hoe minder de wegen geasfalteerd zijn en af en toe rij je op dirt roads waar de nodige stuurmanskunst bij komt kijken. Echt link werd het echter nooit hoor. Het eerste wat je opvalt wanneer je vanaf het vliegveld Kathmandu in rijdt is de enorme chaos van het verkeer. Miljoenen scooters en duizenden auto’s, in dikke drommen linksrijdend. Stoplichten heb ik nergens gezien, op grotere kruispunten staan af en toe verkeersagenten het verkeer te regelen. En toch gaat alles goed. Niet echt snel, maar gestaag en wat het meest opvalt is dat iedereen er volledig kalm onder blijft. Dat bewijst maar weer dat een overvloed aan regels, zoals we in ons eigen land kennen, alleen ergernissen veroorzaakt. De ene helft breekt regels en de andere helft ergert zich daaraan. In Nepal geldt niets van dat al maar roadrage is er ook onbekend. En op wonderbaarlijke wijze gaat alles nog goed ook.

Het Newa Chen guesthouse in Patan was met hulp van de UN gerestaureerd en van alle gemakken voorzien. Overal waar je komt zie je prachtig houtsnijwerk op gebouwen en in dit guesthouse met binnenplaats was het extra mooi. We hadden een extra dag bijgeboekt zodat we de volgende dag zonder last van de jetlag de stad konden bekijken.

In de middag hebben drie van de 9 reisgenoten, waaronder ik, een massage gekregen bij een wellness centrum genaamd Moksha Ayurveda. Een kundalini massage waarbij mijn bindweefsel eerst stevig werd los gemasseerd waarna een goeroeachtig type me een soort reiki massage gaf met als extra klankschalen die bij mijn voeten en vingers weren gezet en de Qi extra sterk lieten stromen. De Qi golfde twee dagen later nog steeds als een heftige branding door me heen.

De eerste officiële dag van de reis hebben we tempels en musea in Kathmandu bezocht; cultural city bhaktapur waarna we ’s avonds een weergaloos klankschalen concert van Mangal Man Maharjan; een van de bekensdte klankschalen artiesten in Nepal, hebben bijgewoond.. Wat die man uit zijn enorme collectie schalen en gongs haalde was absoluut amazing. De klanken in combinatie met de nog voelbare gevolgen van de massage brachten me half in trance en ik ben blij dat ik een kundalini klankschaal bij deze man heb kunne kopen. Het wordt nog wel flink oefenen voordat ik er half zoveel mee ga kunnen doen, maar ik ga ervoor! Ik hoop hier binnenkort een filmpje van dat concert te kunnen posten.

De dag erop hebben we een excursie gemaakt naar Bhaktapur waar een prachtig museum ligt. Leuk om drommen schoolkinderen, in uniform les te zien krijgen in hun eigen cultuur.

Nepal is 85% hindu, 10% boeddhistisch en 3 % moslim. Geen religieuse spanningen in dit alnd en hindoeïsme wordt vrijelijk vermengd met boeddhisme. Nepal lis hoe dan ook onafhankelijk en ook wat de religie betreft merk je een sterk gevoel van vrijheid en eigen invulling.

De rest van de dag brachten we in ons busje door op weg naar de bergen in Shankarapur. Het Jhule retreat guesthouse had uitzicht op een in aanbouw zijnde boeddhistisch klooster en het was er prachtig. De drukte werd ingeruild voor de kalmte en stilte van de bergen. ’s Avonds zaten we bij een goed kampvuur en hebben we zittend meditaties uitgevoerd die we van Arianne hadden geleerd.

De volgende dag ben ik met Marijke de berg opgegaan; de anderen haakten af maar wij zijn samen met een andere gids behoorlijk hoog gekomen. Er lag een hindoeïstische bedevaartsplaats bestaande uit een groot bassin waaromheen verschillende altaartjes stonden. Verschillende vrouwen stonden er in groepen te zingen en de sfeer was er sereen. We hadden een hele klim achter de rug eindigend met trappen waar geen einde aan leek te komen, maar eenmaal boven hadden we nergens last meer van. De gevreesde spierpijn bleef de dag erop ook weg.

We hebben het klooster in het dal bezocht dat nog niet helemaal in gebruik was, maar er nu al prachtig uit zag. Gloedjenieuw dus en dat was wel even wat anders dan alle oude tempels die we eerder bezochten. Het klooster was rijkelijk versiert met draken en dat was helemaal mijn ding.

De ochtend daarop zijn we extreem vroeg opgestaan en de berg opgegaan om een zonsopgang te zien. De zon beweegt dichtbij de evenaar veel sneller.  Vanaf de eerste rand van de bol van de zon tot hij boven de kim uitkwam duurde precies 5 minuten. Magischer momenten als je de besneeuwde toppen in de verte het eerste licht ziet vangen. Perfecte tijd ook om een mooie Qigong oefening te doen.

We namen afscheid van Shankapur en reden naar Nuwakot ten westen van Kathmandu in de bergen. Hier is vruchtbare grond en ons guesthouse; the famous farm was het mooiste van allemaal, rijkelijk behangen met klimplanten; een rode versie van blauw regen en de kamers waren excellent. We hadden een met tentzeil overdekte plaats voor onze oefeningen die we deelden met een Noorse yogagroep. Ik heb er een healing sessie gedaan met de Hun Yuan Ling Tong mantra.

Vlakbij het guesthouse lag een oud boeddhistisch heiligdom. Ik dacht eerst dat het een kerkhof was omdat het leek alsof er urnen waren bijgezet, maar dat klopte niet. In dit complex bevond zich een weide waar een heel mooi en krachtig Qi veld hing. Op die plek kwamen mensen mediteren en Shrya en ik hebben daar samen een pushing hands uitgevoerd die ons op onze benen deed tollen; zo sterk was de Qi daar.

Op donderdag namen we met pijn in het hart afscheid van de famous farm en reden we naar onze laatste standplaats in Kathmandu; het golden lotus hotel. Ik hou van de manier waarop dit soort hotels zijn ingericht: overal muurschilderingen met mythische afbeeldingen van goden en draken. Op het dakterras kon je eten en drinken met uitzicht op de Stupa van Boudhanath. Die zijn we uiteraard ook van dichtbij gaan bekijken – linksom lopen anders brengt het ongeluk! –

Later hebben we ook nog een uitstap gemaakt naar het tempelcomplex van Pashupatinath; dat is het grootse hindoeïstische heiligdom van Nepal.  De rivier die erdoorheen stroomt mondt uit in de Ganges dus worden er crematies uitgevoerd en we hebben de rites die daarbij horen uit zien voeren. De heuvel waar dit complex zich op bevindt wordt verder bevolkt door holy men en ook wat loslopende apen die uberschattig waren. Wat diere beetreft; je ziet overal zwerfhondn lopen die van iedereen en niemand blijken te zijn. Die honden zijn stuk voor stuk goed doorvoed; ik heb geen magere hond gezien! En ze zijn mak en easy going.

Onze laatste dag hebben we een shoppingspree gedaan. Iedereen kocht kledingen shawls; kashmir wol natuurlijk! En sieraden. Zelf heb ik een voorraad wierook gekocht waar ik een jaar mee kan doen en liep ik tegen een juwelenkist met drakenmotief op die ik niet kon laten liggen nadat de helft van de prijs eraf ging. Hackelen kan ik dus ook. Ik heb er wat kleding voor op moeten offeren die niet meer in mijn koffer paste met die kist erbij.

De dag erop met een tussenstop op het uberkapitalistsiche vliegveld van Doha – Koffie kost daar €10,- per kop! – terug naar huis gevlogen.